Przedstawia funkcjonowanie powstałego w 1933 r. ciężkiego więzienia, później obozu koncentracyjnego, oraz biografie więzionych tutaj wybitnych ludzi, najczęściej skazanych za antyfaszystowskie poglądy. Było to więzienie dla elity politycznej partii opozycyjnych, ministrów, przywódców ruchu oporu, a nawet laureata pokojowej Nagrody Nobla z 1935 r. – Carla von Osietzkiego. 30 stycznia 1945 r., gdy zbliżał się front, 819 więźniów rozstrzelano na dziedzińcu więzienia. W miejscu pochowania pomordowanych wybudowano cmentarz ofiar faszyzmu.