Obóz istniał w latach 1940–1945. Stał się jednym z ważniejszych miejsc martyrologii na ziemi słubickiej. W 1977 r. w miejscu po dawnym obozie stanął pomnik ku czci ofiar. Dziś dawny plac apelowy porastają topole. Swego czasu w obozie przebywało nawet 1600 więźniów. Angażowano ich m.in. do pracy w elektrowni, w obozowej kopalni żwiru czy na majątkach rolnych znajdujących się w okolicy. W lutym 1945 r. obóz spalono wraz z częścią więźniów. Niemcy chcieli w ten sposób zatrzeć ślady swoich zbrodni.