Miejsca

W 1601 r. w centralnym punkcie Czarnowa zbudowano świątynię orientowaną. Powstała ona na planie wydłużonego prostokąta, z polnych kamieni pokrytych wapienną zaprawą. Dach świątyni od strony nawy był 2-spadowy, kryty dachówką. Pod koniec XVIII w. kościół został odnowiony i otynkowany, jednak nie stracił swojego początkowego kształtu i budowy. O czasie powstania i remontu świątyni świadczą daty 1601 i 1750, umieszczone na południowej elewacji zabytku. W 1696 r. do kościoła dobudowano drewnianą wieżę, zmienioną kilkadziesiąt lat później na murowaną. Wieża ta nadal istnieje. Jest złożona z 5 kondygnacji o przekroju kwadratowym, na szczycie zwieńczona latarnią z barokowym hełmem. Wieża stanowi obecnie jedyne dostępne wejście do kościoła. We wnętrzu świątyni warto zwrócić uwagę na drewniany strop, ołtarz, ambonę z XVIII w. oraz ławki z XIX w. Kościół usytuowany jest na placu otoczonym ok. 2,5 m kamiennym murem z ceglanym obdaszkiem. Od południowej strony mur jest ceglany. Plac, na którym stoi kościół, jak wiele tego typu miejsc w dawnych czasach był również cmentarzem, o czym świadczą nagrobki zachowane do dzisiaj w jego zachodniej części.